Reunie

Programma Reünie zaterdag 11 september 2010

Adres: Café-Restaurant De Valk

Wernhoutseweg 135

4884 AT Wernhout

Tel. 076-5972364

Het is in een van achterzalen van het café.

Vanaf 15.00 uur aankomst.

Koffie met.......

Bij binnenkomst krijgt iedereen een badge in de kleur van zijn tak van de familie. Erop zit een rondje van een bepaalde kleur. Dat is voor??????

Voor de kleintjes wordt er een springkussen geplaatst en er is ook nog een klein speeltuintje aanwezig.

16.00 uur. We drinken met de liefhebbers een Portje. Wie dit niet lust, mag gerust iets anders nuttigen.

Begin van een kennismakingsrondje.

Er worden tijdens de gehele reünie foto's gemaakt. Ook kunnen er foto's gemaakt worden per tak. per gezin enz.

Bij goed weer wordt er een familiefoto gemaakt voor het voorouderlijk huis.

De foto's worden op een CD gezet en voor een luttel bedrag kun je je hiervoor inschrijven.

Vanaf 18.00 uur broodmaaltijd, met voor de kleinere deelnemers een aangepaste tafel.

IJs na.

19.00 uur. De Groooote Portjesfamiliekwis.

Hiervoor is het aan te raden de website van de reünie nog eens goed te bekijken.

Na de kwis, die ongeveer een uurtje duurt, kunnen we gezellig samen zijn.

Tot 22.00 uur is het drinken vrij. Daarna moet iedereen zelf zijn drankjes betalen.

De werkgroep hoopt dat het een gezellig dagje wordt, waaraan iedereen met plezier aan terug zal denken.

Allemaal welkom op zaterdag 11 september.

Het organiserende groepje.

Herinneringen,

Met de reünie in het vooruitzicht ben ik bij mezelf nagegaan, wat mijn herinneringen zijn aan de familie Huijbregts, waar ik deel van uitmaak en waar ik trots op ben.

Toen ik jong was, was Wernhout toch wel een heel saai dorp, waar je je toch zeker wel aan moest ontworstelen , nu ben ik 56 en oma en besef wat een onbezorgde jeugd ik daar gehad heb!

Ik ben van een generatie zonder zorgen, zonder oorlog, zonder honger,ik ben opgegroeid in een dorp waar iedereen hetzelfde was en ik denk dat opa en oma, onze pa en zijn broers en zussen daar mede voor gezorgd hebben.

Opa en oma ,samen zittend in de kamer, opa, die vroeg “ laat eens voelen is dat goeie stof” en dan in je knie kneep en voor oma moest er wijwater gehaald worden uit de zinken teil in de kerk, als beloning lag er een zakje paaseitjes in de keukenla , waar ik wat uit mocht halen. De opmerking van oma toen ik veel afgevallen was, ben ik ook nooit vergeten.”nou bende mooi, ge was eerst net zo’n kwakkeleend”. Tevreden mensjes, die altijd blij waren om iemand van ons te zien.

Ome Jan Zagers was het voor ons, omdat we nog een andere ome Jan hadden en tante Mieke, zag ik bijna dagelijks, want die woonden vlak bij school.

Bij tante Miet mochten we van ons pa wel voor de deur bloemencorso gaan kijken en naar de wc als het nodig was, maar voor de rest allemaal daar niet binnen lopen, want die had zelf al zo’n groot huishouden.Ik hoor haar nog zeggen, ook i.v.m. overgewicht” ik eet tot ik vanzelf mager wordt”.

Wat was het altijd gezellig als ome Jan en tante Nel bij ons op visite waren, ik zat dan stilletjes te luisteren naar al die verhalen van de” chauffeur “en als je tante Nel hoorde lachen moest je wel meelachen of je wilde of niet.

Tante Mina en ome Christ hebben altijd samen met ons in de Tiendpad gewoond, met de boerderij van de Meijer schuin aan de overkant, toen het nog zand was en de kolenboer kolen kwam brengen.

Met ome Joan hadden we aardbeien op Maxburg, als ze dan aan het plukken waren, mocht ik wel eens brood brengen op de brommer , door het los zand langs de Faas. Ome Joan wilde ons ook wel eens kistjes laten dragen, maar dat mocht niet van ons pa, want we konden volgens hem nog lang genoeg werken.

Ome Louis was wel de meest geleerde van het stel volgens mij, want die werkte bij de ziekenfonds. Kees, waarschijnlijk heb je het zelf nooit gehoord, maar toen jij Drs.werd moest ik van ons pa aan opa gaan vertellen dat hij een doctorandus in de familie had. Waarschijnlijk heeft het op ons pa meer indruk gemaakt dan op opa!

Ome Jef en ome Harry waren voor ons degenen, waar we het meest van mee hebben gekregen, samen met ons pa hebben zij heel wat kilometers gefietst en gebuurt. Het reisje Limburg met het gehuurde busje zullen ze bij ome Jef ook nog wel weten. Zij stonden ook altijd klaar, als er bij een van ons iets geklust moest worden. En vol trots hebben ze elkaar de verhalen over hun gezinnen verteld.

Ome Frans had altijd pepermuntjes, want die kreeg je geloof ik toe bij de Volkskrant. Toen hij later bij ons op bezoek kwam, waren we niet altijd zo blij, want hij bepaalde , waar de televisie op moest.

Ik herinner me ze allemaal als hardwerkende mensen, die met twee benen op de grond stonden,”doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg”, trots op hun gezin,genietend van de kleine dingen in het leven en met veel respect voor de natuur !

Ik ben blij, dat ik van hun deze normen en waarden heb meegekregen en ik ben er trots op een Huijbregts te zijn.

Hierbij wil ik Wim, Johan , Karel, Carolien en ons Arno bedanken, voor al het werk wat ze erin hebben gestoken om deze reünie te organiseren en wens ik iedereen een fijne dag toe!

Ineke Kuijpers-Huijbregts